Cześnik Maciej Raptusiewicz w młodości słynął jako bardzo tęgi rębajło, więc nie dziwne było, że podczas sejmików bardzo zabiegano o jego względy. Walczył w konfederacji barskiej, zawsze bardzo chętnie wspominał o swoich zasługach jakie zdobywał dla swojego kraju, sam pochodził ze starego rodu szlacheckiego. W naszej komedii ma już za sobą szaleńczą młodość, przedstawiany jest jako stary kawaler, człowiek w średnim wieku, lecz nie żalił się na jakieś bóle które dolegają starszym. Maciej w tej komedii pełni funkcję nie zbyt wysokiego urzędu cześnika powiatowego, nie gdyż cześnicy bardzo różnych szczebli mieli podawać królowi przy stole wino, potrawy, czy opiekować się piwniczką z winem.
Nasz Cześnik jest stryjem swej wychowanki Klary, której to też wszelkimi dobrami zarządzał, prawdopodobnie sam nie posiadał znacznego majątku, jednakże starał się przyjmować pozory wielkiego pana, wręcz bogacza. Sam nie ma wykształcenia, nie zbyt błyskotliwy, raczej był znacznie ograniczony. Jego mocną stroną jest to że bardzo szybko podejmuje decyzje, jest porywczy, wręcz wybuchowy, w każdej chwili gotowy jest do bójki. Autor w utworze nadał mu przydomek raptusa, czyli człowieka gwałtownego, porywczego. Żył w poczuciu bezkarności, trwał w szlachcie, tam też mógł dać upust swojej wybuchowej naturze bez ponoszenia winy. Przez pisanie miłosnych listów, knuciu intryg, przyjął zupełnie inną obca dla siebie rolę. Ale Cześnik miał też cechy pozytywne, mianowicie jest człowiekiem bardzo gościnnym, m wesoły z natury, otwarty, szczery, jak i jest nieśmiały w stosunku do kobiet. Cześnikowi zostało wiele wybaczone, spotykał się on z większą sympatiom czytelników niż na przykład Milczek.