Postać Kordiana pojawia się po raz pierwszy na scenie gdy miał piętnaście lat, był szlacheckim chłopcem, mieszkającym gdzieś na prowincji. Gdy jego ojciec zmarł przedwcześnie zajmowała się nim matka. Kordian jest marzycielem, trochę poetą, melancholik, który ulegał bardzo szybko zmiana nastroju. Raz był ożywionym chłopcem, marzył o czynach bohatera dla ojczyzny, a innym razem popadał w depresję, wielki smutek, zniechęcenie. W dwóch pierwszych przedstawionych aktach Kordian jako główny bohater bez wątpienia został przedstawiany przez autora, był on w pewnym sensie portretem duchowym autora, a nawet całego jego pokolenia.
Kordian jako piętnastoletni chłopiec jest postacią złożoną, która bardzo głęboko przeżywa świat, tragedię innych ludzi, czy los ojczyzny, co prowadzi go do ukształtowania jako chłopca psychicznie starego. Nasz bohater wdał się w romans z nieco starszą od siebie Laurą, która nie chce akceptować zawahań nastroju Kordiana, ujawnia to w sposób ironiczny do jego osoby. Przez takie zachowanie Kordian próbuje popełnić samobójstwo, jednakże zostaje on w ostatniej chwili odratowany. Po odzyskaniu sił próbuje się odnaleźć podczas podróży zagranicznych. Niestety napotyka wiele rozczarowań, dokonuje podsumowania swojego życia, i na szczycie Mont Blance odnajduje swój cel życiowy w służbie dla ojczyzny. Po powrocie do Polski staje się spiskowcem, wędrówka po Europie uświadamia mu, że rodząca się wokół niego cywilizacja oparta się na zakłamaniu, dochodzi do wniosku że nie będzie artystą, po rozmowie z papieżem traci naiwność.
Kordian zostaje przeniesiony do kraju jako zwolennik idei odkupienia przez swoje poświęcenie, chce być żołnierzem, który w pełni oddaje się swojemu kraju. Pamiętajmy, że bohater szuka przede wszystkim swojej drogi w życiu, czuje swoje powołanie do spełniania wielkich czynów, czuje moc swojego ducha, ale równocześnie nie tylko jest zagubiony, ale także poddany władzy szatana. Uważa się, że klęska Kordiana była spowodowana jego słabością, która wywodziła się przede wszystkim z doświadczeń historycznych, w wierzenie że nie musi być męczennikiem, ale może być zwycięzcą. Postać Kordiana to swego rodzaju wzorzec biografii romantycznej, gdyż przez doznane nie szczęścia miłość, poczucie samotności, odrzucony, uczył się życia przede wszystkim z książek, usiłował także popełnić samobójstwo, wędrował po świecie, i nigdzie nie znalazł swojego miejsca, po powrocie do ojczyzny żył w niezgodzie ze światem który go otaczał, to czyni go romantykiem wartego naśladowania.