Świerzb u psów, tak samo jak u ludzi, to niesezonowa, wysoko zakaźna choroba pasożytnicza skóry przebiegająca z uporczywym świądem, od którego to pochodzi nazwa tej choroby. Choroba występuje u wszystkich ras psów, bez względu na wiek i środowisko w którym żyje. Najczęściej jednak zdarza się u
psów zaniedbanych, żyjących w dużych skupiskach i schroniskach.
Zarażenie świerzbem
Do zarażenia dochodzi wyłącznie poprzez kontakt bezpośredni z chorymi osobnikami. Świerzbowce to niewielkie roztocza wielkości około 0, 4 mmm, które pasożytują w górnej warstwie skóry drążąc w niej korytarze. Dorosłe osobniki kopulują na powierzchni naskórka, a we wcześniej wspomnianych korytarzach samica składa jaja, z których po 3-5 dniach wylęgają się larwy. Rozwój pasożyta trwa około 3 tygodnie.
Objawy
Do najważniejszych objawów, której daje świerzbowiec u psa należą zmiany skórne, zaczerwienienie i grudki pokryte szarożółtymi strupami. Wraz z długością choroby zwiększa się natężenie uporczywego uczucia swędzenia. Innym objawem w niektórych przypadkach jest powiększenie węzłów chłonnych.
Diagnoza
O rozpoznaniu często świadczy brak reakcji na leki przeciwświądowe i natężające się uczucie swędzenia. Pośrednim potwierdzeniem może być dodatni wynik badania odruchu kończynowo-usznego. Rozpoznanie powinno być potwierdzone badaniem zeskrobin głębokich skóry. Istnieje jeszcze możliwość wykonania diagnostyki serologiczej polegającej na wykrywaniu obecności przeciwciał przeciwko Sarcoptes scabiei.