W Panu Tadeuszu możemy odnaleźć wiele cech różnych gatunków literackich. Możemy tam spotkać charakterystyczne cechy eposu, gdyż pokazuje nam liczne bohaterskie czyny wielkich postaci na tle narodowych wydarzeń z tamtych czasów. Przypominamy, że chodziło o Konstytucję 3 maja, czy powstanie polskich legionów we Włoszech. Utwór łączy drobiazgowość na realizm, który doskonale widać w opisach przedmiotów, oraz fantazję ujawniającą się w przyrodzie, zwierzętach. Musimy pamiętać, że nie każdy epos musi być epopeją narodową, sam nasz opisywany utwór stał się wyrazem najważniejszym dla narodu, szczególnie widać to w sprawach bardzo ważnych dla narodu, szczególnie podczas klęsk.
Pan Tadeusz ma też liczne cechy swobodnej gawędy szlacheckiej. Są też widoczne elementy baśniowe, wystarczy przytoczyć wygląd ogrodu. Niekiedy poeta wspomina że jest to również powieść obyczajowa, łączy właściwie kilka gatunków literackich takich jak poemat opisowy, liczne gawędy, powieści, czy epopei. Autor dokonał bardzo harmonicznego z punktu widzenia estetyki połączenia różnych elementów. Utwór jest też pełen humoru, bywa dosłownie parodią romansu. Pan Tadeusz został napisany w takim formacie, ze każdy wers ma 13 sylab, jest to bardzo ciekawe, rymy są parzyste co też jest godne uwagi. Taki typ wiersza wywodzi się jeszcze z czasów średniowiecza, był utworem bardzo znanym w Polsce. Występują również tragiczne zdarzenia, które przeplatają się z komizmem, całość jest napisana tak, ażeby zaciekawić czytelnika, ale i zaciekawić ważnymi wydarzeniami i poprzez poplątanie stylów zachęcić do zatrzymania się przy utworze.