Demokracja szlachecka jest forma ustroju, który był w dawnej Polsce, kształtował się on od połowy piętnastego wieku, i trwał do końca szesnastego wieku, w tym czasie bardzo ważną cezurą jest przyjęta w 1501 roku przez Sejm zasada tak zwana nic nowego, nie może zostać postanowienie bez zgody senatu, oraz izby poselskiej, co polegało głównie na ekonomicznej i politycznej emancypacji poprzez szlachtę zwłaszcza szlachtę średnią, spod przewagi możnowładców oraz Kościoła. Jeśli chodzi o sferę gospodarczą wiązała się ona bowiem z rozwojem systemu folwark, pańszczyzna, oraz wzrostem poddaństwa chłopów, oraz ograniczeniem praw mieszczańskich, co dało ekonomii podstawy do licznego wzrostu roli polytczno-społecznej, oraz kulturowym szlachty. Poprzez to uzyskała ona bardzo dużo przywilejów, oraz swobód między innymi przywileje ziemskie, co umożliwiało jej oddziaływanie na rządy poprzez tak zwane sejmiki, oraz sejm wlany, a co idzie za tym w szczególnych wypadkach także przez rokosz mówiąc jaśniej jest to zbrojne wystąpienie szlachty przeciwko królowi pod hasłem zagrożenia swobód i wolności.