Zemsta rozśmiesza nas przez postacie, mianowicie duże znacznie mają nazwiska takie jak Milczek, Raptusiewicz, Papkin, czy Dyndalski. Bohaterowie Zemsty są ze sobą kontrastowo zestawieni gdzie uwypuklone zostały ich wady, podkreślona została natomiast społeczność pomiędzy czynami, a ich słowami, co znacznie decyduje o tym że jest to komedia. Fredro dla potrzeb sceny bardzo dobrze umiał kształtować charaktery swoich bohaterów, akcentował ich cechy komiczne, które kontrastowały się ze scenicznymi sytuacjami.
A właśnie jeśli o sytuacje chodzi to kolny przykład doskonałej komedii, komizm jaki tam występuje wyrasta z zaskakującego rozwoju wydarzeń jakie się dzieją, najczęściej są następstwa sprzecznych dążeń, konfliktów. Najlepszym przykładem jest, gdy Papkin przekazuje Rejentowi stanowisko Cześnika w sporze o mur. Kolejnym przykładem jest język w Zemście, posiada bowiem dziesiątki zwrotów, powiedzonek, i przysłów, co z komedii na trwałe pozostało w naszym potocznym języku. Warte zauważenia jest, że każdy z bohaterów mówi własnym, odmiennym językiem. Parodia to kolejny już przykład doskonałej komedii, Fredro w Zemście sparodiował wiele od dawna znanych w literaturze rozwiązań, schematów. Rycerska turystyka zamków, ruin, oraz ich tajemniczość miała służyć nam jako ukazaniu mrocznych i romantycznych, tragicznych wręcz historii. W komedii toczy się walka, lecz nie o sam zamek, a zaledwie o mur, co jest musicie przyznać sporym absurdem. Również sam Papkin jest wzorowaną na tradycji literackiej, był to znany już w starożytności żołnierz-samochwała. Zemsta składa się bowiem z czterech podzielonych scen na aktorów, gdzie zachowuje doskonale trzy klasyczne jedności, mianowicie czas, miejsce i akcję.