Germanizacja inaczej nazwana niemczeniem, narzucaniem kultury i języka niemieckiego, zmuszano także do przyjęcia narodowości niemieckiej, w okresie po rozbiorach miało miejsce w zaborze pruskim i austriackim, na ziemiach polskich wcielonych do Prus wzmożona germanizacja zaczęła się po roku 1831 i trwała z przeróżnymi nasileniami do roku 1918.
Szczególne germanizowanie nastąpiło w okresie rządów Otto von Bismarcka podczas Kulturkampf, oraz po krótkim okresie łagodniejszego kursu pomiędzy 1890 a 1894 roku, czego jasnym przykładem było wyrugowanie języka polskiego ze szkół, oraz także akcji osiedlania niemieckich kolonizacji na ziemiach polskich. Zewnętrznym przejawem sprzeciwu wobec takiemu działaniu sprzeciwiali się politycy władz pruskich był to protest w 1901 roku uczniów we Wrześni skierowane przeciwko narzucania jej siłą, która objawiała się poprzez liczne chłosty wobec opornych, były to także modlitwy w języku niemieckim podczas lekcji religii, co zakończyło się procesem rodziców, którzy to też stanęli w obronie dzieci.