Historia bielskiej administracji kościelnej jest skomplikowana i dość burzliwa. Dekanat Bielski swe początki ma aż w 1654 roku, gdy rozpoczęły się wzmożone akcje kontreformacyjne na ziemiach śląskich. Powstała wówczas specjalna komisja zaczęła odbierać kościoły, pozostające w rękach ewangelików. Zaczęto z wielką pieczołowitością przygotowywać nową strukturę kościelną.
Dekanat Bielski
Utworzony w Cieszynie przez biskupa wrocławskiego Karola Ferdynanda Wazę (królewicza polskiego, syna Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki) komisariat biskupi, pod zarządem Andrzeja Scondoniusa dokonał nowego podziału na dekanaty (m. in. w Bielsku), a te na parafie. Początkowo w skład dekanatu Bielskiego wchodziły tylko cztery parafie, z czasem był on rozbudowany, nawet w chwili gdy po wojnach śląskich ziemie te pozostały w monarchii Habsburgów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku w skład dekanatu bielskiego wchodziło już 12 parafii: Bielsko, Bronów, Czechowice, Dziedzice, Jasienica, Jaworze, Kamienica, Ligota, Mazańcowice, Międzyrzecze, Rudzica i Zabrzeg. Po Drugiej Wojnie Światowej i po powstaniu Bielsko-Białej, zmieniał się podział administracyjny, który aktualny kształt otrzymał dopiero w 1992 roku. Wchodzi w skład diecezji bielsko-żywieckiej, a w samym mieście Bielsko-Biała powstały cztery dekanaty.